مهتاب ملکوت

مادر نمی از یم بی کرانه ی محبت خداوند است...

و خداوند مادر را آفرید تا مهربانی خودش را به اثبات برساند!

مادر که باشد ته دلت قرص قرص می شود که حتی اگر همه را هم نداشته باشی، مادر را داری...

یکی هست که اگر لحظه ای دیرتر از معمول به خانه برسی دلش مثل سیر و سرکه بجوشد... یکی هست که اگر حتی سرفه ای هم بکنی، رنگ صورتش پریشان شود... یکی هست که اگر تکه ای نان سر سفره کمتر باشد، اصلا" نان را دوست ندارد... یکی هست که برایت دعا کند... یکی هست که نگرانت باشد...

و همه این ظرفیت ها برای "مادر" شدن را خداوند در وجود "زن" آفرید

پ.ن: حالا هر چقدر هم که بگویند (دخترها بابایی و پسرها مامانی اند) مادر که این چیزها سرش نمی شود؛ مادر را هرکاری هم که بکنی باز مادر است.